Vieux-Moulin

Op maandag slapen we lekker uit en pakken de laatste spulletjes in. Rond 10 uur zitten we in de auto voor een rit van 9-11 uur richting Vieux-Moulin. Een schattig dorpje een uurtje ten noorden van Parijs. We hebben besloten om vandaag even flink door te rijden, twee nachtjes in dit dorpje te verblijven en vervolgens op woensdag een paar uurtjes terug te rijden naar huis.

In Frankrijk zijn wegrestaurants heel normaal en daar valt ook goed eten te halen. We stoppen 2 keer bij zo'n wegrestaurant voor een broodje en een koffie, om even de telefoon op te laden en de benen te strekken. In Nederland zie je al op tegen een rit van boven de anderhalf uur, maar in het buitenland accepteer je de lange ritten op de één of andere manier veel gemakkelijker.

Rond een uur of half 6 kijken we langs welke dorpjes we nog moeten rijden om ergens bij een goed restaurantje even iets te kunnen eten. Davey heeft al snel een foodtruck gevonden, belt even op om te checken of ze open zijn en dus zetten we koers richting die foodtruck. Rijdend door het dorpje, rijden we langs wat huisjes als Google Maps aangeeft dat het daar ergens moet zijn. We rijden nog een rondje om even goed te kijken en zien niets anders dan een leeg huis. Davey belt nogmaals en met een ongemakkelijk lachje maakt de beste man ons duidelijk dat de foodtruck vandaag in een ander dorpje is. En niet een dorpje in de buurt zeg maar. Hij geeft wel aan dat er nog een andere foodtruck in de buurt is en dus gaan we daar maar even polshoogte nemen. Deze foodtruck staat zo belachelijk verdekt opgesteld dat we er in eerste instantie weer straal voorbij rijden. Als we weer omkeren zien we toch echt duidelijk een pizzabakkertje in een keet langs de weg. Mario en Luigi staan ons met een brede glimlach en een smalle Engelse vocabulaire reeds op te wachten.

Moe van de rit en de honger bestellen we allebei een pizza. Wat overblijft nemen we mee in een pizzadoos. Nog anderhalf uur voor de boeg en het is inmiddels 7 uur.

Als we aankomen bij het prachtige huisje kijken we onze ogen uit. Wat zijn die Franse dorpjes en de huisje toch geweldig om te zien en te verblijven. Steve staat ons al op te wachten en we doen even gemaakt sociaal. We willen graag hout voor de open haard om het koude huisje lekker op te warmen. We genieten van het vuurtje en kijken nog wat tv op de laptop. Lichamelijk zijn we nog fit want de auto zit echt top, maar mentaal zijn we echt even op.

Vandaag is ons allerlaatste dagje in Frankrijk voordat we morgen echt weer richting huis zullen vertrekken. We beseffen ons ook echt wel even dat dit de laatste keer is dat we echt met z'n tweeën op reis zijn (eigenlijk is de kleine baas er nu al een beetje bij). We hebben echt genoten van onze tochten om de wereld de afgelopen 9 jaar en kunnen niet wachten om de kleine daar deelgenoot van te maken in de nabije toekomst. We slapen een gat in de dag, we bezoeken nog een waanzinnig mooi chateau in een nabijgelegen dorpje en doen even wat boodschapjes bij een plaatselijke boulangerie. Ik doe nog even een loopje van een paar kilometer door de bossen en we eten de overgebleven pizza van gisteravond (opgewarmd in een pannetje) omdat we geen zin hebben om te koken. We lezen, Davey oefent nog wat op de ukelele en ik steek de open haard voor de laatste maal weer even stevig in de hens met een pak aanmaakblokken.

Heerlijk genoten en morgen weer lekker naar huis.

Tot snel!

Montpellier

Na de heerlijke stop in ons boshuisje was het tijd om de spullen weer in te pakken en koers te zetten richten Montpellier.

We maken ons op voor een trip van een kleine 6 uur. We scheren langs de Pyreneeën en vangen tijdens de rit een mooie glimp op van het hooggebergte en haar toppen met eeuwige sneeuw. We stoppen dan ook met ons nieuwe koelboxje aan de rand van de Pyreneeën om even lekker te lunchen. Goed eten is key om zulke lange ritten ontspannen te doorstaan.

Het landschap waar we doorheen rijden is wederom prachtig en het is zo leuk om de verschillende Franse streken vanuit de auto op het gemakje te bekijken. Rond een uurtje of 5 rijden we Montpellier binnen. Ons appartementje ligt in het hartje centrum en daarom moet we parkeren in een garage op 5 minuten lopen van het appartement. De auto mag max 1.90 hoog zijn om de garage binnen te rijden. Nu is onze auto natuurlijk om onder de 1.90 maar het is toch even spannend met zo'n hoge auto. Je krijgt er wel een claustrofobisch gevoel van zeg maar.

We moeten even een dubbele volksverhuizing organiseren om alle spullen in het appartement te krijgen. Als alles binnen is zien we gelijk dat we aan een prachtig en gezellig pleintje zitten. We zijn op dat moment nogal moe dus we besluiten om lekker dichtbij wat tapas te eten en na de eerste wedstrijd op het EK lekker te gaan slapen.

Op zaterdag bruist het in het oude centrum van Montpellier. De Middeleeuwse binnenstad wordt beheerst door trendy winkeltjes, dito restaurantjes en prachtige gebouwen. Ook ligt Montpellier aan de Franse Riviera en ben je dus vrij snel bij de Middellandse Zee. We verbazen ons erover dat Montpellier niet bekend is bij het grote publiek. We vonden het misschien nog wel leuker om te verblijven dan in Sevilla en die staat al hoog bij ons op de lijst. Aangezien Montpellier niet populair is, is het ook relatief duur om op te vliegen. Directe vluchten vanaf Amsterdam zijn omtrent de €900,-.

We lopen de hele dag lekker te slenteren, bezoeken allemaal leuke winkeltjes. Drinken heerlijke koffie, een 0.0 biertje en in de avond eten we een heerlijk gegaard stuk Argentijnse biefstuk. En dat allemaal onder een strakblauwe lucht en 25 graden, echt genieten.

De zondag is Montpellier bijzonder stil. Vrijwel alle winkeltjes zijn dicht en dus onstaat er een soort Maastrichts bourgondisch sfeertje en gaat iedereen lekker lunchen bij de vele leuke tentjes en ook in de avond zijn de restaurantjes goed gevuld en staan de straatmuzikanten het publiek te vermaken op de pleintjes. Echt een geweldig sfeertje. In de middag kijken we met nog wat verdwaalde Nederlanders de wedstrijd tegen Polen in een Ierse pub. 4 alcoholvrije biertjes later rollen we dronken van geluk de pub weer uit.

Zondagavond bereiden we ons alweer langzaam voor op de volgende stop en de eerste beweging terug in de richting van onze geliefde Beatrixlaan. We willen niet in één ruk terug rijden aangezien dat een rit van 14 uur is. We willen het vakantiegevoel zo lang mogelijk vasthouden en ook lekker uitgerust thuiskomen. Ik doe alvast een eerste loopje om de zwaarste spullen alvast in de auto te zetten, zodat we morgen lekker relaxed de deur achter ons dicht kunnen doen en op pad kunnen gaan.

Lit-et-Mixe

Dag 8-11

Na de heerlijke tijd op Île-de-Ré was het tijd om onze roadtrip te vervolgen naar Zuid-Frankrijk. Om precies te zijn het kleine dorpje Lit-et-Mixe, op 20 minuten rijden van de Franse kust.

De rit is ruim 3,5 uur en dat valt dus op zich wel mee. We rijden door de Dordogne en komen steeds meer in het landelijke en bosrijke deel van Frankrijk. Een prachtig gebied om doorheen te rijden. De rust valt over je wanneer je om het kwartier een verdwaalde medeweggebruiker tegenkomt.

Wanneer we vlakbij het dorpje aankomen geeft Google Maps aan dat we een kilometer rechtsaf het bos in moeten om te arriveren op onze bestemming. Het doet heel solitair aan en zo anders dan waar we normaal voor zouden gaan. We stoppen voor een roestig smeedijzeren hek en als we naar binnen willen gaan komt Emmanuel ons al tegemoet. Een heel introverte en bescheiden man met niet al te vaak gepoetste tanden. Het maakt het plaatje van een afgelegen boshuisje wel af.

Het landgoed is echt prachtig en deels door hem zelf gebouwd. Hij verteld dat hij oorspronkelijk uit Parijs komt en tijdens Covid de keuze heeft gemaakt om hier te gaan wonen. Hij oogt als een echte vrijbuiter die z'n droom achterna is gegaan. De kasten zijn gevuld met boeken, er staat een bootje op het terrein en ook een surfplank ontbreekt niet.

Een minuutje of 8 rijden is er een tankstation met een supermarkt. Die combi is heel gewoon in Frankrijk. We halen alle ingrediënten om weer eens een pasta carbonara en bruschetta's in elkaar te flansen.

De volgende dag slapen we lekker uit. Het is zó stil en rustig dat je alleen het ontwaken van de vogeltjes hoort. Het plekje nodigt uit tot het lezen van een boek, powernapjes en lekker liggen op een bedje in de tuin.

Als de middag al wat gevorderd is pakken we de auto om de schattige dorpjes in de buurt wat door te rijden. Het is hier echt kleine dorpjes en strand dus we worden echt gedwongen om een versnelling terug te schakelen. We drinken een lekker koffietje, gaan naar de plaatselijke bakker om brood te halen en doen boodschappen voor het avondeten. Heerlijk wanneer je even een paar dagen alleen naar met heel basale zaken hoeft bezig te houden. Natuurlijk kan ook een bezoekje aan de brocanterie niet ontbreken waar Davey een nieuwe jurk scoort en ik een golfclub om het arsenaal aan mogelijkheden uit te breiden.

Op woensdag herhaalt ons ritueel van de dag ervoor zich. We slapen uit, gaan lekker uitgebreidt brunchen en ik vind het ook heerlijk om hier in de buurt hard te lopen. Het gebied is rustig en groen maar toch zijn er perfecte wegen om langs hard te lopen. Zo rond 15 uur is Davey toe aan een tukkie en besloot ik m'n sportoutfitje aan te trekken. Sinds februari heb ik al in m'n hoofd zitten om een halve marathon te lopen en daar heb ik sindsdien ook aardig naartoe getraind. In m'n hoofd broeit langzaam het idee om dat nu te doen. Wanneer ik begin met lopen voelt het alsof ik op wolkjes loop en m'n benen voelen geweldig.

Na één kilometer weet ik het zeker, vandaag loop ik die halve marathon. Het weer is uitstekend, de omgeving is geweldig en ik voel me lichamelijk top. In m'n hoofd vertel ik mezelf bij iedere kilometer dat ik er weer 5% van de totale afstand op heb zitten. Het wordt een heerlijke loop met een super vlak tempo van iets onder de 6,5 minuut per kilometer. Vanuit de app stuur ik Davey altijd een live locatie zodat ze kan zien waar ik loop. Na een uurtje of twee snurken in de tuinstoel wordt ze wakker en wat gedesoriënteerd ziet ze dat ik er op dat moment ruim 19 kilometer op heb zitten. Na 2 uur en 16 minuten hardlopen finish ik voor het smeedijzeren hek met een afstand van 21,2 kilometer. Wat een heerlijk gevoel.

Ik pak een heerlijke warme douche en doe nog wat lichte rekoefeningen. Waarna we allebei ontzettend trek krijgen in een pizza. De tent waar we naartoe rijden blijkt gesloten maar op 60 meter zit nog een pizza tent die wel open blijkt te zijn. Het zit eruit als een Franse vertaling van de Pizza Hut (heel romantisch) maar de pizza's zijn er geweldig. Binnen het kwartier hebben we beide een grote pizza door onze slokdarm laten glijden. Als twee waggelende pinguïns lopen we terug richting de auto.

In de avond hangen we lekker op de bank. Waar we Femke Bol de 400 meter horden zien winnen en de dames de 4x400 estafette. Wat een talent, zo'n zin in de Olympische Spelen.

De tijd kruipt voorbij maar toch zijn we alweer bezig aan ons laatste dagje in Lit-et-Mixe. Emmanuel heeft ons uitgenodigd bij het filmfestival dat hij organiseert. Dat zou ergens bij Contis zijn, een kustplaatsje op een kwartiertje rijden.

Daar zijn we vanmiddag heengereden en het eerste dat we zagen waren aanplakbiljetten voor het festival. We besluiten door te lopen naar het strand en daar een lekkere strandwandeling te maken. We zijn beide geen fan van liggen op het strand maar eens in de zoveel tijd een lekkere wandeling is heerlijk. Geen spoor te bekennen van het filmfestival.

Wanneer we van het strand terugkomen nemen we beide twee bolletjes ijs. "Heb jij nog zin om dat filmfestival te zoeken?", vraag ik. "Nee, totaal niet", zegt Davey. Het is inmiddels 16 uur en we zijn het erover eens dat we lekker "huiswaarts" gaan.

Vanavond gaan we nog even lekker uit eten en dan slapen we voor het laatst in ons heerlijke boshuisje. Morgen rijden we vanuit de stilte weer de drukte in richting Montpellier. Een heerlijk midweekje gehad hier.

Île-de-Ré

Dag 6

Na alle activiteiten en de lange ritten van afgelopen week, was het nu eens tijd om lekker ontspannen he-le-maal niets te doen.

We verblijven het weekend op Ile-de-Ré, een schiereilandje in de Golf van Biskaje voor de kust van het havenplaatsje La Rochelle. Een groot deel van het eilandje is een natuurreservaat. 80% van het geld dat je betaalt om de brug over te mogen steken, komt direct ten goede aan de natuur. Vandaag krijgen we echter precies niets mee van die prachtige natuur.

De rustdag valt gelijk met het druilerige weer, dus in opzicht missen we niets. Ik lees een boek, Davey speel wat op de ukelele en we slenteren door het kleine centrum van La Flotte (het dorpje waar we verblijven) om af te sluiten met een heerlijke (heel Frans) pizza.

Dag 7

Na een heerlijke onverstoorde nacht, zo'n nacht waarna je beide wakker wordt van het kwijl op je kussen dat nat tegen je wang plakt, schijnt de zon fier door de ramen.

Heel Frans halen we eerst wat rijk belegde baguettes en een chocoladebroodje bij de boulangerie om deze vervolgens gulzig door de slokdarm te laten glijden.

Na le petit dejeuner duiken we het pittoreske centrum van La Flotte in om een vélo electrique (ik ben nu echt klaar met deze Frans/Nederlandse poëzie) te huren. Nog even schoot het waanzinnige idee door ons hoofd om het gehele eiland op de tandem rond te gaan, maar toen we Davey haar buik zagen werd het echt een elektrische fiets p.p.

Een goede 4 minuten onderweg hoor ik achter mij "Nick, stop stop!". Als ik omkijk zie ik Davey een wat vreemde en benarde positie plots stilstaan. Haar vintage jurk is zo tussen de remschijf van de moderne fiets geslagen. Er is helaas geen beweging in te krijgen en daarom heb ik mij als vintage-jurken-chirurg moeten opwerpen. Helaas is de jurk deels geamputeerd, maar de reddingstroepen zijn onderweg. Binnen 20 minuten zijn we weer op pad. Voor de zekerheid spring ik maar op de gehavende fiets van Davey.

Eerlijk gezegd nooit gedacht dat het simpelweg rondfietsen van zo'n prachtig natuurgebied zo leuk zou zijn. Het eiland is rijk geworden door de zoutwinning en oesterkwekerijen en de ongerepte natuur die is afgesloten van menselijke interventie maakt het geheel tot een ontspannen en serene omgeving. Even weg van de Nederlandse gejaagdheid. Al fietsend kruipt de tijd langszij en voordat we het weten is het 16 uur. We hebben onze ogen uitgekeken en het weer is ook echt prachtig, 20/21 graden tegen een strakblauwe lucht. Aangezien we aan de andere kant van het eiland zijn moeten we nog een flink stukje terug. We gooien de stalen rossen in standje 5 en halen al slalommend alle bewoners van het eiland in. Iets over 17 uur komen we weer bij de fietsenmaker aan om de fietsjes in te leveren.

Na een snelle douche lopen we naar de haven om daar nog wat drankjes te doen en op het terras een hapje te eten. Om 20 uur zien we onze Max nog even de Grand Prix van Canada winnen na een bewogen race. Een heerlijke afsluiter van een mooie dag.

Mont Saint Michel

Vandaag een beetje een strak schemaatje. We moeten in totaal 7 uur met de koets afleggen, maar daarnaast gaan we ook "Het wonder van het westen" bezoeken. Hetgeen ook een kleine 2-3 uur in beslag zal nemen.

We zetten zeil richting de laatste stop in Normandië: Mont Saint-Michel. Iedereen kent dit plaatje wel van een ansichtkaart (bestaan die nog?), het uit het niets opdoemende eilandje in Frankrijk met een abdij dat bovenop de rots van het eilandje is gebouwd. Het is een vernuftig staaltje bouwen van een stel monniken ergens in de Middeleeuwen. De abdij (het kerkelijke gedeelte van het klooster) is letter bovenop de rots gebouwd, met daaronder twee niveaus aan pilaren en kamers om het geheel van onderaf te ondersteunen. Voordat je bij het klooster komt, moet je eerst nog een stadje door en over wat verdedigingswerken heen klauteren. Het is duidelijk waarom men dit een wonder noemt want het is gewoon echt niet te bevatten hoe ze dit meer dan duizend jaar geleden voor elkaar hebben gekregen. Het hele klooster loop je in een soort rondje af waarbij je begint op het laagste niveau, dan doorloopt naar het hoogste punt om vervolgens via het tussenniveau weer af te dalen naar het laagste niveau. Volg je het nog? Kortom, ingenieus.

De rit naar Saint-Michel duurde ongeveer 9 kwartier (zonder rekenmachine proberen aub) en na wederom een heerlijke suikerige botercrêpe waar de gemiddelde diabetespatiënt geen nee tegen zegt, staan we na evenzoveel kwartieren weer klaar om het pendelbusje over de brug terug te nemen. Waar we wederom met onze neus in boter vallen, want ook hier wordt D-Day blijkbaar uitbundig gevierd. Rond het eilandje zweven tientallen parachutisten in de lucht met Amerikaanse, Franse en Britse vlaggen hangend uit de broekzakken. Ook vliegen er meerdere oude oorlogsvliegtuigjes in colonne laag over. Nogmaals, ik weet dat het begint te vervelen, even benadrukken hoe bizar mooi het is om deze periode in Normandie mee te krijgen. Echt bijzonder.

Terug op de parkeerplaats stijgen we weer in voor een aardig ritje van 18 kwartier naar Ile de Re. Een schiereiland (we zijn wel van de eilanden vandaag komen we zelf ook achter) aan de Golf van Biskaje. Zeg maar het IJsselmeer van de Atlantische Oceaan. Davey ligt al snel op haar troon in een hoek van 180 graden te ronken. Genietend van het mooie landschap vliegt de tijd voorbij. Een calippo en een arianciata rossa verder komen we aan in het stadje La Flotte. Heerlijk sfeertje en weer een schilderachtige omgeving. Nemen we jullie graag weer in mee de komende dagen.

Tour du Normandy

Dag 2

Op dinsdag hadden we het plan opgevat om de invasiestranden in Normandie te bezoeken. Operation Overlord, Duitse bunkers, Saving Private Ryan..Je kent het wel.

We stappen de auto in en we toetsen in 'Etretat'. Voor de zekerheid Google ik nog even naar welke invasiestranden we eigenlijk gaan. We zijn zo heerlijk voorbereid. Onze Franse huurbaas vond het al sportief om in deze tijd die kant op te rijden aangezien de 80ste herdenking van D-day letterlijk om de hoek staat. Hadden we helemaal niet over nagedacht. We gooien het op de zwangerschap.

Enfin, wij richting Etretat. Blijkt dat we in de voorbereiding Etretat hebben gekoppeld aan de invasiestranden omdat het aan de kust ligt. Etretat was echter helemaal geen landingsplaats van de geallieerden maar staat bekend om haar gigantische kliffen en krijtrotsen. Het blijkt wel een prachtige plaats te zijn en daarom besluiten we om morgen naar de invasiestranden te gaan en vandaag toch het pittoreske Etretat te bezoeken.

Aangekomen is het bewolkt en al gauw gaan de truitjes aan. De kliffen zijn prachtig en typerend voor de Franse kustlijn. We maken een heerlijke wandeling en waaien lekker uit om zo super ontspannen aan onze vakantie te kunnen beginnen. Op de terugweg tikken we nog even een overpriced latte macchiatio op de kop.

Terug richting Moulineaux racen we nog even langs de Lidl en in onze achtertuin steken we de barbecue aan. Top dagje.

Dag 3

Vandaag gaan we dus echt naar de invasiestranden. We rijden naar Point du Hoc waar één van de best bewaarde Duitse bunkers schijnt te staan. Wij zullen er echter vandaag niet achter komen. Alles is afgesloten in verband met de herdenkingen die staan gepland in het kader van de 80ste verjaardag van D-Day. De dag waarop de Amerikanen, Canadezen en Britten besloten om de stranden van Normandie te bestormen om de Duitse verdedigingslinies te doorbreken.

Het wordt een prachtige roadtrip langs de kust en door de binnenlanden. Overal rijden oude oorlogswagentjes rond en zien we mannen en vrouwen verkleed als geallieerden. Het klinkt gek maar het lijkt soms alsof we in oorlogstijd door Normandie rijden. We genieten echt van de hele scène die zich voor ons afspeelt.

We rijden door naar Omaha beach, de plek waar op D-Day de grootste verliezen zijn geleden door de Amerikanen. Helaas kunnen we er het Amerikaanse kerkhof niet bezoeken omdat die ook is gesloten i.v.m. de herdenkingen. Je kunt bovenaan de duinen echter wel het strand in de volledige omvang zien en je een heel goede voorstelling maken hoe de invasie eruit moet hebben gezien. Met alle films en documentaires in je achterhoofd probeer je het beeld tot leven te brengen en toch hebben we het erover hoe je je totaal niet kunt voorstellen hoe dat moet zijn geweest. Wat een bizarre tijd en wereld moet dat zijn geweest.

Na Omaha beach wordt het al wat later. We verorberen een Franse crêpe langs de route richting Ouistreham. We willen graag naar deze plek omdat hier de best bewaarde Duitse bunker staat waarin tegenwoordig een museum is gevestigd. Overal weer mensen in uniform en van die oude oorlogskarretjes, maar echt honderden. Hadden we al gezegd hoe indrukwekkend dat was? Bij deze.

In de vijf verdiepingen tellende bunker zijn we zo anderhalf uur kwijt. Een indrukwekkende ervaring en een levensecht beeld van hoe het eraan toe ging in zo'n bunker.

Na de stop in Ouistreham is het al half 7 en het is nog ruim anderhalf uur terugrijden. We flansen een pasta carbonara in elkaar en gaan lekker op stok. Zeer indrukwekkende dag, alleen deze plekken maken een bezoek aan Normandie al de moeite waard.

Dag 4

Op veler aanraden maken we vandaag de trip in Normandie compleet met een bezoek aan Honfleur. In de ochtend doen we lekker rustig aan. Uitslapen, Netflixje, boekje lezen en ik ga een rondje hardlopen door de bossen van Moulineaux.

Via Strava krijg ik een voorgestelde route van 8 kilometer en ik denk er niet te lang over na. 8 kilometer lijkt mee te vallen. Het begin is vlak langs een industrieterrein en na een kilometer of 2 kom ik in de bossen terecht. Heuvelachtig gebied ben ik natuurlijk niet gewend, maar een uiteindelijke maximale hoogte van 172 meter is toch best wel pittig, met op sommige plekken flinke stijgingspercentages. Het is echt een prachtige wandeling waarbij ik onderweg Bambi en een nestje Pumba's tegen het lijf loop. Op dag 1 vloog er al een duif tegen onze auto zijn laatste actie op deze aardbol tegemoet, dus het is een dierrijke trip aan het worden.

Rond 14 uur rijden we naar Honfleur aangezien we denken aan een half dagje genoeg te hebben. Parkeerplaatsje is zo gevonden en al snel staan we in het kleine oude centrum van Honfleur. Een prachtig historisch plekje met een schilderachtig haventje met monumentale panden. Veel bewaard gebleven, waaronder een aantal houten gotische bouwwerken. Een schitterende wandeling langs de brocanteries en de verschillende straatjes en pleintjes geven we ons weer over aan een crêpe. We hebben geprobeerd de crêperies te weerstaan, maar bij nummer 44 zijn we toch gezwicht. Pijnlijk lekker...

Om half 6 beginnen we al trek te krijgen. Heel Nederlands natuurlijk want vrijwel alle restaurants gaan om 19 uur pas open. Toch vinden we een tentje waar we een burger met een frietje kunnen scoren. De burger smaakt alsof hij een nachtje tegen de verse zalm heeft aangelegen. En dat voor een schamele 13.50 per burger. Niet zo Honfleurig.

Aangezien we morgen een lange trip voor de boeg hebben besluiten we Honfleur na het eten weer achter ons te laten. Heerlijk zo'n relaxed dagje. Beetje slenteren, beetje eten. We zijn klaar voor de volgende halte van onze roadtrip! Bonne soirée💙.

Vive la France

Lekker geen koffer, geen loopje naar de trein, geen inchecken bij de douane en geen "sorry, maar die stoel bij het raam, die is van ons". Uitgerekend vandaag zijn wij voor het eerst samen vanuit huis vertrokken met de auto voor een vakantie. Xtreem ontspannen stapten wij om die reden in onze nieuwe koets voor een heerlijke roadtrip. En France! We bedachten ons namelijk dat we altijd buiten Europa hebben gereisd, op weekendjes weg na...

Het voelt daarom ook gek om geen afgemeten tas mee te nemen, geen reisformaatjes aan deodorant, tandpasta en Deet. Geen pasfoto's voor een visum. Nee gewoon, de auto volgooien met je halve inboedel en dat gaspedaal heel diep intrappen.

De rit naar de eerste stop, Moulineaux, duurt ongeveer 6,5 uur. Gelukkig bivakkeren er twee gigantische lederen fauteuils in ons recent op de kop getikte slagschip. Vlak voor de grens stoppen we eenmaal voor een sanitaire stop. Vervolgens karren we België in een ruk door en lunchen we net over de grens in Frankrijk. Heerlijk vanuit de nieuwe koelbox, die via het stekkertje in de kofferbak ons proviand koel houdt. Eerste-wereld-problemen, we weten het.

Zo rond 17 uur komen we aan bij Bergerie de Moulin in Moulineaux. Wie verwacht er zo'n pittoresk plaatje achter de buitenpoort. Alsof je een Frans sprookje uit 1200 binnenloopt. We verblijven in een tot tiny house omgebouwde oude schapenkooi. De matrassen zijn doorgelegen, maar dat deert ons niet. Davey etaleert direct haar moedergevoelens en draait een spaghetti bolognese in elkaar op een professorisch inductieplaatje.

Helaas momenteel veel muggen in de omgeving, daarom hangt onze klamboe al snel in een boom. Picknick-kleedje op de grond, twee yogamatrassen erop en Rummikub spelen, what else? Als de nacht valt is de eindstand 1-1.

Welkom op onze Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die wij ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Davey

&

Nick